Ano Hana
ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ
เป็นหนึ่งในอนิเมะในตำนานอีกเรื่องที่ไม่ควรพลาด เราเองเคยดูเรื่องนี้ตอนเด็กๆ ครั้งนึง จำได้ว่าดูแค่ตอนแรกกับสองตอนท้าย แต่ก็ร้องไห้น้ำตาไหลไปเป็นลิตร ผ่านมาเกือบ 10 ปี ได้กลับมาดูจริงๆ อีกรอบนึง ก็ทำให้รู้ว่ามันเต็มไปด้วยเรื่องราวที่สวยงามมากๆ ที่อยากจะหยิบเอามาส่งต่อให้คนอื่นได้ดูมันซักครั้ง สำหรับ ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ
อนิเมะเรื่องนี้เล่าถึงเรื่องราวของ ’จินตะ’ เด็กหนุ่มผู้ซึ่งทิ้งทุกอย่าง ใช้ชีวิตไปวันๆ กับการอยู่บ้าน หลังจากสูญเสียเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่าง ‘เมนมะ’ ไป แต่วันหนึ่ง เมนมะกลับมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป โดยขอร้องไห้จินตะช่วยทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริงเพื่อส่งเธอสู่สุขคติ การตามหา ‘ความปารถนาของเมนมะ’ จึงทำให้เพื่อนเก่าในกลุ่มได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง หลังจากที่ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปหลังจากเมนมะตาย
เรารู้สึกว่าสิ่งสำคัญของเรื่องนี้คือการ ‘ปล่อยวางและก้าวต่อไป’ ทั้งจินตะและเพื่อนๆ ทุกคนในกลุ่มเอง หลังจากการตายของเมนมะ ทุกคนมีบางสิ่งที่ค้างอยู่ในใจที่ไม่ได้ถูกชำระให้กระจ่าง ต่อให้ต่างคนต่างใช้ชีวิตต่อไปได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ปมนั้นมันยังคงอยู่ใจในพวกเขาไม่ไปไหน และหากพวกเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าและยอมรับปัญหาในใจนั้น พวกเขาจะไม่มีวันก้าวผ่านมันไปได้เลย
Ano Hana เป็นอนิเมะที่ดำเนินเรื่องช้า คนที่ไม่ชอบอาจมองว่าทั้งเรื่องมันไม่ได้มีเนื้อหาอะไรเลย แต่สำหรับเรา เราชอบที่อนิเมะพาเราไปสำรวจความรู้สึกของคนที่สูญเสีย ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมานที่ไม่อาจก้าวข้ามมันไปได้ หรืออาจทำเป็นว่าก้าวผ่านมันไปแล้ว แต่เอาเข้าจริงก็ยังคงติดชะงักอยู่ไม่ไปไหน มันทำให้เราเห็นว่าความเจ็บปวดตรงนั้นหน้าตาเป็นยังไง และความเจ็บปวดนั้นมันส่งมาถึงเราได้อย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก
เราชอบที่อนิเมะเขาค่อยๆ พาเราไปสำรวจความรู้สึกของตัวละครทุกตัว ว่าอะไรที่ทำให้พวกเขายังคงติดค้างความรู้สึกต่อกันและกัน ติดค้างความรู้สึกจากการตายของเมนมะ ทุกอย่างมันค่อยๆ เปิดเผยออกมาเรื่อยๆ จนถึงจุดที่เราเข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงเจ็บปวดกันขนาดนี้ มันเป็นมิตรภาพที่เต็มไปด้วยน้ำตา ความเจ็บปวดของความเป็นเพื่อนที่ทั้งรักและโกรธ ความรู้สึกที่ยากที่จะเอ่ยมันออกมา ถูกขัดเกลาและบรรเลงออกมาในเรื่องได้อย่างลงตัว
อนิเมะเรื่องนี้ถ่ายทอดเรื่องราวแห่งความรู้สึกนี้ออกมาได้อย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน ร้อยเรียงออกมาได้อย่างสมบูรณ์และสวยงาม เรียกได้ว่าอารมณ์ของคนดูมันค่อยๆ พุ่งขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละตอน แล้วมาระเบิดแตกในตอนสุดท้าย มันเหมือนกับใจสลาย แต่ก็สบายใจ อบอุ่นใจ แต่ก็ปวดร้าว ความสัมพันธ์ที่ถูกถ่ายทอดออกมามันดีมากจริงๆ
สุดท้าย นอกจากวิธีการถ่ายทอดของเรื่อง เราว่าตัวละครออกแบบมาได้อย่างสวยงามมากๆ อย่างเมนมะเอง เราก็รู้สึกว่าตอนยังมีชีวิตเค้าคงเป็นเด็กผู้หญิงที่ใครๆ ก็รักอย่างในเรื่องแน่ๆ ตัวละครแต่ละตัวมีเสน่ห์มากๆ วาดออกมาได้น่ารักจนดูไม่เหมือนอนิเมะที่จะปวดตับขนาดนี้ และนอกจากนี้เพลงประกอบยังเป็นเดอะเบส ใครที่ดูแล้วไม่ร้องไห้ให้ OST ของเรื่องคงต้องเป็นคนที่เข้มแข็งมากแน่ๆ
แต่ทางนี้ขออนุญาตตับพังก่อนค่ะ ฮ่าาาาา
9/10
I Know You Have Good Taste :)
Click ME
👇
ดูจบแล้วมาคุยกัน
เราชอบโมเมนที่ทุกคนปล่อยความรู้สึกตัวเองออกมาว่าคิดยังไงกับการกลับมาของเมนมะ มันเหมือนกับว่าทั้งจินตันแล้วก็เราเองที่คิดว่าเพื่อนๆ ทุกคนต่างก็มูฟออนไปได้แล้วยกเว้นแต่เขา กลับกลายเป็นว่าทุกคนยังคงอยู่ที่เดิม ยังคงเจ็บปวดและทำเป็นว่าไม่แคร์ ยังคงมูฟออนเป็นวงกลมกับความรู้สึกที่มีให้เมนมะในวันนั้น แล้วยิ่งมีแค่เขาคนเดียวที่สามารถมองเห็นและพูดคุยกับเมนมะได้ มันไม่แฟร์ต่อทุกคนมากๆ ที่อยู่ๆ จินตันมาบอกว่าเขาเห็นเมนมะกลับมาอีกครั้ง พอเข้าใจที่ทำไมยูกิอัตสึถึงโกรธขนาดนั้น เป็นเราเราก็โกรธนะ ทั้งที่พยายามจะก้าวผ่านความรู้สึกมาหลายปี อยู่ๆ เอาขึ้นมาพูดแบบนี้
ตกหลุมรักรอยยิ้มของเมนมะมากๆ แบบมูฟออนไม่ได้ เป็นตัวละครที่ออกแบบมาให้เป็นความสดใสของความรู้สึกคนในกลุ่มได้จริงๆ ไม่แปลกใจที่ทำไมทั้งกลุ่มดูเหมือนจะหมุนรอบเมนมะไปซะหมด ในตัวละครนี้มันมีพลังงานแห่งความรู้สึกมากมายจนส่งทะลุออกมาถึงเราได้ และเราก็เชื่อว่าเธออยากให้เพื่อนๆ อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แม้จะไม่มีเธออยู่อีกแล้ว ซีนที่เมนมะบอกว่าดีใจที่ทุกคนยังจำเธอได้ เราว่าลึกๆ แล้วเมนมะเองคงเจ็บปวดเหมือนกัน ที่การที่เพื่อนๆ ยังจำเธอได้นั้นมันเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาไม่สามารถเดินหน้าไปไหนได้แบบนี้
ซีนเล่นซ่อนหาในตำนานทำเอาใจสลายได้ทุกครั้งเลย ตอนจบเรารู้สึกว่าเมนมะคงอยากให้ทุกคนมูฟออนจากตัวเองได้แหละ คำว่า ‘หาเจอแล้ว’ คงเป็นการบอกว่าเพื่อนๆ ทุกคนได้เห็นร่างกาย ได้ยินเสียง และได้รับฟังสิ่งที่เมนมะอยากจะบอกเรียบร้อยแล้ว ว่าให้เดินต่อไปได้แล้วนะ วันนี้พวกเขาทุกคนหาเธอเจอแล้ว ไม่ต้องมัวเก็บความรู้สึกพวกนั้นไว้ในใจอีกแล้วนะ ก้าวผ่านมันไปได้แล้ว
พาร์ทความปารถนาของเมนมะที่อยากเห็นจินตันร้องไห้ ส่วนตัวเราไม่ค่อยอิน และแอบคิดว่าจริงๆ ความปรารถนาของเมนมะคือสิ่งที่เธอเขียนไว้บนขื่อในฐานทัพลับว่า
‘อยากให้สุดยอดบลัสเตอร์แห่งสันติสนิทกันตลอดไป’ซะมากกว่า การที่ทุกคนได้กลับมาคุยกัน ได้มาปลดปล่อยความรู้สึกก้อนใหญ่ในใจออกมา มันก็เป็นเพราะเธอปรากฏตัวให้จินตันเห็นจริงๆนั่นล่ะ
จดหมายที่เมนมะเขียนให้เพื่อนๆ มันอาจเป็นประโยคสั้นๆ อย่างการบอกว่าชอบอะนะรุที่เป็นคนตรงไปตรงมา ชอบเปปโปะที่เป็นคนตลก แต่สิ่งที่บิ้วมาทำให้ประโยคพวกนั้นมีค่ามากๆ ตัวอักษรที่เขียนด้วยลายมือตวัดๆ ไม่เหมือนในไดอารี่ แต่มันเป็นสิ่งที่ใช้ในการจากลาได้ดี มันเป็นสิ่งที่เธอพยายามใช้พลังเฮือกสุดท้ายเขียนมันออกมา เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยได้บอกเพื่อนๆ ว่าเธอรักพวกเขาแค่ไหน เพราะถึงตอนนี้ต่างคนก็ยังรู้สึกว่าพวกเขาทำสิ่งที่ไม่ดีต่อเมนมะอยู่เลย พวกเขามีความรู้สึกอยากจะขอโทษเธอแต่ก็ทำไม่ได้ ประโยคสั้นๆ เหล่านี้เหมือนกับกำลังบอกว่าเธอไม่ได้โกรธพวกเขาเลยซักนิด ไม่ต้องคิดมากนะ ไม่ต้องรู้สึกผิดไป ทั้งเธอและเพื่อนๆ ได้จากกันด้วยดีแล้ว เป็นคำบอกลาที่สวยงามเอามากๆเลยทีเดียว
เป็นเรื่องที่ดูจบแล้ว ต้องหลอกตัวเองด้วยการหาภาพแฟนอาร์ตเมนมะแต่งงานกับจินตันมาดูจริงๆครับ
ตอบลบ