Those were the day วันวานเหล่านั้นที่ฉันนึกถึง
ตอนที่ฟังเพลงนี้ครั้งแรก แม้ดนตรีจะฟังดูสดใส แต่เรารู้สึกถึงความเศร้า ความรู้สึกโหยหาวันวานบางอย่างในทำนองเพลงแบบนี้ เป็นเพลงที่ไพเราะและเศร้าสร้อย ได้กลิ่นอายของอดีตที่หอมหวนในความทรงจำ วันนึงที่เราเติบโตขึ้นไป หากได้คิดถึงวันที่เคยผ่านพ้นมาในช่วงวัยต่างๆ ความฝัน ความสุข และเสียงหัวเราะที่เคยมี มันคงจะทำให้เราแอบอมยิ้มให้กับความทรงจำอันสุขอมเศร้าตรงนั้นได้ไม่มากก็น้อย
Once upon a time there was a tavern
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง
Where we used to raise a glass or two
ที่ที่เราทั้งคู่เคยนั่งดื่มด้วยกัน
Remember how we laughed away the hours
พวกเราเคยนั่งหัวเราะกันแทบตายเป็นชั่วโมง
And think of all the great things we would do
คิดถึงเรื่องดีๆ ที่เคยได้ทำด้วยกัน
ความทรงจำในวันวานไม่เคยจางหาย โดยเฉพาะความสุขที่ได้ใช้กับคนสนิท เสียงหัวเราะหรือเรื่องราวดีๆ มันจะยังคงอยู่ในความทรงจำเสมอ
Those were the days my friend
We thought they'd never end
วันวานเหล่านั้นล่ะ ที่เราคิดว่ามันคงจะอยู่ไปตลอดกาล
We'd sing and dance forever and a day
เราทั้งร้องและเต้นกันตลอดทั้งวันทั้งคืน
We'd live the life we choose
เราได้ใช้ชีวิตที่เรานั้นเลือกเอง
We'd fight and never lose
เราต่างสู้ยิบตาและไม่เคยพ่ายแพ้ต่อสิ่งใด
For we were young and sure to have our way
วันที่เราช่างเยาว์วัยนัก และคิดไปเองว่าตนนั้นมีทางให้เดินต่อ
ตอนที่เรายังเด็กและไร้ซึ่งความกดดัน เต็มไปด้วยอิสระในการใช้ชีวิต มันอาจจะมีแว้บนึงที่เราเผลอคิดว่าความอิสระตรงนี้จะยังคงอยู่ไปตลอดกาล แต่วันนี้ที่เราเติบโตขึ้นและมองย้อนกลับไป สิ่งเหล่านั้นที่เคยมีจะอยู่ได้แค่ในความทรงจำเท่านั้น
Then the busy years went rushing by us
วันเวลานั้นเดินหน้าไปอย่างรวดเร็ว
We lost our starry notions on the way
เร็วซะจนเราสูญเสียความฝันที่เคยตั้งใจไว้ไปซะหมด
If by chance I'd see you in the tavern
ถ้าฉันบังเอิญได้เจอเธออีกครั้ง ณ โรงเตี๊ยมที่เราเคยพบกัน
We'd smile at one another and we'd say
เราคงทำได้เพียงส่งยิ้มให้อีกคน พร้อมกับพูดว่า
รู้ตัวอีกทีเราก็โตเกินกว่าจะย้อนกลับไปใช้ชีวิตแบบวัยเด็กเสียแล้ว ความสนุก สดใส มันได้จางหายไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะความฝันที่เราเคยได้มี ที่เราสูญเสียมันไประหว่างเส้นทางที่ได้เติบโตขึ้น
Those were the days my friend
We thought they'd never end
วันวานเหล่านั้นที่เราคิดว่ามันจะคงอยู่ตลอดกาล
We'd sing and dance forever and a day
วันที่เราทั้งร้องและเต้นด้วยกันไปตลอดคืน
We'd live the life we choose
วันที่เรามีชีวิตเป็นของตัวเอง
We'd fight and never lose
วันที่เรามุ่งต่อสู้และไม่เคยพ่ายแพ้
Those were the days, oh yes those were the days
วันวานเหล่านั้นล่ะเพื่อนเอ๋ยที่ฉันพูดถึง
วัยเยาว์ที่เคยคิดว่ามันจะอยู่ตลอดไป ที่เคยคิดว่าเรามีเวลาอีกมากเพื่อใช้ชีวิตและเดินตามเส้นทางฝันที่ได้วางไว้ ไม่ทันไรเวลาที่มีกลับหมดลงอย่างน่าใจหาย
Just tonight I stood before the tavern
คืนนี้ฉันยืนอยู่หน้าโรงเตี๊ยมที่เดิม
Nothing seemed the way it used to be
แต่กลับไม่มีอะไรที่ดูเหมือนเดิมซักนิด
In the glass I saw a strange reflection
แก้วในมือสะท้อนให้เห็นเพียงภาพของคนแปลกหน้า
Was that lonely woman really me
ผู้หญิงที่ดูเดียวดายคนนั้นคือฉันจริงๆ เหรอ?
แม้ในวันวาน สถานที่แห่งนี้จะทำให้เรามีความสุขมากเพียงใด แต่วันเวลาที่แปรผ่านไป ไม่มีทางที่มันจะยังเป็นเหมือนเดิม หรือมอบความสุขในเราได้อย่างที่เคยทำ สุดท้ายแล้วความสุขที่เคยมีมันจะยังคงอยู่เพียงในความทรงจำ แม้วันนี้จะไร้ซึ่งคนข้างกาย ยิ่งเติบโตยิ่งมีแต่ความเหงาและเดียวดาย ไม่ได้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ การร้องเพลงและเต้นรำอย่างที่เคยทำ แต่สถานที่จะเป็นสิ่งที่ดึงความทรงจำในวันวานขึ้นมาให้หวนคิดถึงได้อีกครั้ง
Those were the days my friend
We thought they'd never end
วันวานเหล่านั้นล่ะ ที่เราคิดว่ามันคงจะอยู่ไปตลอดกาล
We'd sing and dance forever and a day
เราทั้งร้องและเต้นกันตลอดทั้งวันทั้งคืน
We'd live the life we choose
เราได้ใช้ชีวิตที่เรานั้นเลือกเอง
We'd fight and never lose
เราต่างสู้ยิบตาและไม่เคยพ่ายแพ้ต่อสิงใด
Those were the days, oh yes those were the days
วันวานเหล่านั้นล่ะที่ฉันพูดถึง
Through the door there came familiar laughter
หลังประตูบานนี้มีเสียงหัวเราะอันคุ้นเคยรออยู่
I saw your face and heard you call my name
ฉันเห็นเธออยู่ตรงนั้น กำลังเรียกชื่อของฉันอยู่
Oh my friend we're older but no wiser
เพื่อนเอ๋ย เราต่างแก่ตัวลงกันไป แต่กลับดูโง่เขลาเสียเหลือเกิน
For in our hearts the dreams are still the same
ที่ปล่อยให้ในใจเต็มไปด้วยความฝันที่ยังไม่ได้ทำให้สำเร็จ
สิ่งที่น่าเศร้าใจในวันที่เติบใหญ่ คือการมองย้อนกลับไปและตระหนักได้ว่า ความฝันที่เคยมีเมื่อยังเยาว์วัยนั้นสูญหายไปกับเส้นทางแห่งการเติบโต
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น